Wskazują jednak, że wczesne doznania zmysłowe mają dodatni wpływ na poziom orientacji w otoczeniu i na późniejsze zachowanie się osobnika. Niektóre z tych wniosków zostały potwierdzone w badaniach nad małymi dziećmi. Brak bodźców zewnętrznych we wczesnym wieku nie pozwala na rozwój właściwych dla człowieka mechanizmów, bez których zdolność przystosowania jest upośledzona na resztę życia. Mówią o tym przykłady dzieci zdziczałych w warunkach pozbawiających je kontaktu z innymi ludźmi, oraz dzieci przebywających w monotonnym środowisku.Obserwacje prowadzone nad dziećmi przebywającymi od urodzenia lub w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia w domach małego dziecka, w zakładach opiekuńczych lub w szpitalach, wykazują w wielu wypadkach upośledzenie rozwoju fizycznego i psychicznego (np. mniejszą zdolność myślenia abstrakcyjnego), a w późniejszym życiu nieumiejętność nawiązywania kontaktów emocjonalnych z innymi ludźmi.