Przykłady

Dziewczynka 14-letnia, chorująca 8 lat na cukrzycę, otrzymywała dotychczas 46 j. insuliny na dobę w trzech wstrzyknięciach. Proponowane dawkowanie: NPH – 14 j. o 2200, krótko działająca – 2 j./WW. Wyliczanie: 4 x 2 j. = 8 j. + 1 j. na przecukrzenie, ponieważ glikemia na czczo była zwiększona i wynosiła 7,7 mmol/1. Śniadanie spożywa 45 min po wstrzyknięciu 9 j. insuliny krótko działającej. Intensywne leczenie sprzyja obniżeniu się progu odczuwania hipoglikemii. Ponadto może zwiększyć się tolerancja małych stężeń glukozy we krwi. Zdarza się, że pomimo spadku glikemii poniżej 2,2 mmol/1, a nawet 1,6 mmol/1, nie występują objawy niedocukrzenia, nie ma również uchwytnych objawów dysfunkcji o.u.n. Stwarza to szczególne zagrożenie nagłym wystąpieniem neuroglikopenii. Wykrycie bezobjawowych spadków glikemii wymaga skorygowania leczenia i złagodzenia wymogów kontroli (najniższa dopuszczalna glikemia 4,5 mmol/1). Wyniki leczenia można uznać za dobre, jeżeli samopoczucie, aktywność i rozwój fizyczny chorego nie budzą zastrzeżeń, stężenie HBA]C jest nieznacznie zwiększone i nie występują ciężkie niedocukrzenia.