Kalendarzyk dni plodnych

Międzygatunkowe różnice w składzie aminokwasowym łańcucha C, a co za tym idzie i proinsuliny, są bardzo duże, dotyczą wielu aminokwasów. Umożliwia to rozróżnienie immunologiczne łańcucha C ludzkiego od gatunkowo obcych i zostało wykorzystane do oznaczania ludzkiego łańcucha C metodą radioimmunologiczną (CPR).
Wydzielanie insuliny może nastąpić w procesie emiocytozy z ziarnistości spichrzeniowych lub bezpośrednio z pęcherzyków gładkich szlakiem nieregu- lowanym (constitutive pathway).
Emiocytoza jest procesem czynnym endoergicznym i następuje wyłącznie z udziałem ATP i jonów Ca aktywujących kalmodulinę. W wyniku emiocytozy ziarnistości zlewają się z błoną komórkową i następnie otwierają na zewnątrz do przestrzeni pozakomórkowej. Przemieszczenie ziarnistości odbywa się w komórce z udziałem kurczliwych struktur mikrofilamentów i zaktywo- wanej kalmoduliny. Jeżeli aktywność sekrecyjna komórki B jest mała, dłużej spichrzane ziarnistości wydzielnicze mogą ulegać degradacji w lizosomach (granulolysis-crinophagy).
Sekrecja insuliny ma charakter pulsacyjny i następuje w stałym rytmie (ok. 12 min). Nie wiadomo dokładnie, od czego zależy rytm pulsacyjny. Prawdopodobnie regulator tego rytmu jest w trzustce i działa w sprzężeniu zwrotnym z wątrobowym wytwarzaniem glukozy i uwalnianiem insuliny z komórki B. Istnieją przypuszczenia, że pulsacja wydzielania insuliny przyczynia się do zachowania wrażliwości receptorów insulinowych (zmniejsza down regulation). Poza tym istnieje dobowy rytm sekrecji insuliny. Jest ona największa w godzinach wczesnorannych i przedpołudniowych, maleje po południu i jest najmniejsza po północy między 1° i 3°°. U osoby dorosłej trzustka wydziela insulinę w ilości 20-40 j./24 h.