Zaburzenia tolerancji węglowodanów, nie spełniające kryteriów rozpoznania cukrzycy i bez uchwytnej przyczyny wywołującej, można stwierdzić przypadkowo u ludzi zdrowych (ok. 0,3% populacji). Ustalenie, czy stwierdzone niewielkie odchylenia mieszczą się w „wariancie normy”, jest trudne.
U dzieci specjalny problem diagnostyczny stanowią niestałe przecukrzenia i cukromocz bez klinicznych objawów cukrzycy.