Chwiejność cukrzycy i jej przyczyny

Chwiejność metaboliczna jest cechą charakterystyczną cukrzycy u dzieci. Wynika ona ze zmieniającego się zapotrzebowania na insulinę, co powoduje skłonność do znacznych wahań glikemii (nawet do 20 mmol/1 w ciągu 24 h), często z towarzyszącą ketonurią i stanami hipoglikemicznymi. W przypadkach skrajnych mogą to być naprzemiennie występujące stany kwasicy ketonowej i ciężkie niedocukrzenia, jako reakcja na niewielkie zmiany w trybie życia lub dawce insuliny. Przyczyną chwiejności jest brak endogennej insuliny, zmienne zapotrzebowanie na ruch oraz labilność psychiczna dziecka. Ponadto wiele innych przyczyn może dodatkowo pogłębiać, a nawet wywoływać chwiejność cukrzycy:
Zakażenia ostre i przewlekłe.
Błędy w samokontroli cukrzycy:
nieprzestrzeganie zasad żywienia,
nieprawidłowa adaptacja dawek insuliny z braku wiedzy lub błędów przy wykonywaniu badań i interpretacji wyników oraz niewłaściwej oceny objawów występujących u dziecka (np. głód w przecukrzeniu uznawany za objaw hipoglikemii),
błędy techniczne w insulinoterapii; chwiejność cukrzycy może być następstwem świadomej manipulacji (potajemne dostrzykiwania insuliny, nieprawdziwe wyniki w dzienniczku, tzw. ryzowany zeszyt kontroli) lub negatywnej postawy wobec choroby, rodziny i leczenia (zwłaszcza nastolatki).