Przeciw ciała

Cztery spośród nich wykorzystywane są do celów diagnostycznych. Są to przeciwciała:
przeciwwyspowe – ICA,
przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego – GADA,
przeciw insulinie endogennej – IAA,
przeciw fosfatazie tyrozynowej – IA-2.
ICA reagują z antygenami pochodzącymi ze wszystkich komórek wchodzących w skład wysp trzustkowych (Langerhansa). Wykrywa się je u 80% chorych w momencie ujawnienia cukrzycy.
GADA wykrywane są u większości chorych i są ważniejszym markerem procesu immunologicznego niż ICA.
Przeciwciała insulinowe stwierdza się u 50% chorych, znacznie częściej u dzieci najmłodszych.
Przeciwciała przeciwko fosfatazie tyrozynowej związane są z antygenem pochodzącym z ziarnistości wydzielniczej komórki B (fosfataza tyrozynowa). Wykrywa się je w 80% przypadków cukrzycy typu 1. Obecność wszystkich przeciwciał stwierdza się u 40% chorych, a w 7% przypadków cukrzycy typu 1 przeciwciała są nieobecne. Przeciwciała wykryte w momencie ujawnienia choroby u większości badanych zanikają w pierwszych latach leczenia. Oprócz tego u dzieci chorych na cukrzycę stwierdza się współistnienie innych organospecyficznych autoprzeciwciał, zwłaszcza przeciwtarczycowych, i częściej niż w ogólnej populacji współistnieją inne schorzenia autoimmuno- logiczne.