Ubytek masy ciała występuje w przypadkach, w których wystąpienie kwasicy ketonowej poprzedził okres złej kontroli cukrzycy, a więc przede wszystkim u dzieci uprzednio nie leczonych. Podobnie stopień odwodnienia zależy od czasu trwania i nasilenia wielo- moczu. W znacznym odwodnieniu (powyżej 10% ubytku masy ciała) prężność skóry jest upośledzona, obwodowe części kończyn zimne i zasinio- ne, napięcie gałek ocznych zmniejszone, błony śluzowe jamy ustnej wysuszone, pozbawione śliny, język suchy pokryty kleistą treścią. Błony śluzowe gardła są zwykle jaskrawoczerwone, często pokryte wysiękiem włókniko- wym, przypominającym naloty anginowe {pseudoangina diabetica). Mogą pojawiać się objawy osłuchowe sugerujące zapalenie płuc lub opłucnej (trzeszczenia, tarcia opłucnowe) i zapalenie osierdzia (tarcie osierdziowe). Tony serca są zwykle głuche, czynność przyspieszona; może wystąpić rytm cwałowy lub inne zaburzenia rytmu serca. Prawie zawsze występują objawy brzuszne, bolesność przy palpacji, wzmożone napięcie powłok brzusznych na ograniczonej przestrzeni lub „rozlane” oraz objawy otrzewnowe (pseudoperitonitis diabetica).
Jeżeli kwasica ketonowa rozwija się u dziecka z cukrzycą przewlekle źle wyrównaną, stwierdza się zwykle takie objawy, jak: suchość, szorstkość skóry z rogowaceniem przymieszkowym, zapalenie kącików warg (zajady), stan zapalny zewnętrznych narządów moczowo-płciowych (vulvitis, balanitis).
Zaburzenia przytomności korespondują przede wszystkim z nasileniem hipermolalności i mogą nie występować nawet w skrajnie ciężkiej kwasicy (przy pH poniżej 7). Dziecko przytomne, będące w stanie kwasicy ketonowej, odczuwa zwykle dręczące pragnienie. Objaw ten nie występuje w hipematre- mii, przeciwnie – może pojawiać się niechęć do picia.
Objawy świadczące o bezpośrednim zagrożeniu życia dziecka to:
hipotonia mięśniowa,
zniesienie reakcji na ból,
brak odruchów – rzęskowego i rogówkowego oraz reakcji na światło,
bradykardia z niemiarowością,
nieregularny, spłycony oddech,
hipotermia lub znaczna hipertermia.
