Wyspy tworzą część osi żołądkowo-jelitowo-wyspowej. Powiązania enterohormonalne i nerwowe między cewą pokarmową i wyspami trzustkowymi umożliwiają właściwe wykorzystanie pokarmu, substratów energetycznych i budulcowych.
Oś żołądkowo-jelitowo-wyspowa (GEP – system gastro-entero-pancreatic) stanowi układ funkcjonalny, którego działanie nie zostało jeszcze w pełni wyjaśnione. Nie ulega jednak wątpliwości, że warunkuje on prawidłowe przyswajanie pokarmów i wykorzystanie substratów zapewniające utrzymanie homeostazy metabolicznej w organizmie. Liczne peptydy jelitowe i neuropeptydy wywierają pewien wpływ stymulujący lub hamujący na komórki endokrynne wyspy. Silnymi stymulatorami komórki B są: enteroglukagon (frakcja GLP 17-36) i GIP (peptyd hamujący wydzielanie żołądkowe, inaczej peptyd glu- kozależny insulinotropowy). GIP pobudza sekrecję insuliny wyłącznie w obecności glukozy. Ponadto ogranicza wpływ glukagonu na komórki obwodowe i hepatocyty przez zmniejszenie stężenia cAMP. W ten sposób zmniejsza też lipolizę w komórkach tłuszczowych i redukuje wyrzut glukozy z wątroby.