Insulinooporność

Jest to stan, w którym prawidłowe stężenie insuliny we krwi nie działa hipo- glikemizująco, a dawka insuliny wynosi 2 j./kg mc. lub więcej. Przejściowa insulinooporność może wystąpić w kwasicy ketonowej, w ostrym okresie wirusowego zapalenia wątroby, w innych ciężkich infekcjach, u osób leczonych dużymi dawkami steroidów.
Insulinooporność może być: przedreceptorowa – spowodowana inaktywacją insuliny przed powstaniem kompleksu z receptorem; najczęściej wywołują ją przeciwciała insulinowe (IgG);
receptorowa – czyli zaburzenia wiązania insuliny z receptorem spowodowane są:
nieprawidłową budową receptora, obecnością przeciwciał receptorowych blokujących receptor, zmniejszoną liczbą receptorów (uwarunkowanie genetyczne lub down regulation);
pozareceptorowa (postreceptorowa) – nieprawidłowe przekazywanie sygnałów wewnątrz komórki. Insulinooporność zdarza się u dzieci wyjątkowo rzadko. We własnej praktyce obserwowano znaczne zmniejszenie insulinowrażliwości u dzieci z zapaleniem wątroby i leczonych steroidami (kolagenozy) oraz wskutek znacznego przekroczenia należnych dawek insuliny.