u dziecka z dobrymi wskaźnikami wyrównania metabolicznego, które prawdopodobnie jest głodzone – w takim przypadku należy zwiększyć pokrycie potrzeb energetycznych dziecka i odpowiednio dawkę insuliny,
u dziecka ze źle kontrolowaną cukrzycą (znacznie częściej), które traci znaczne ilości glukozy i aminokwasów z moczem (katabolizm białek) – konieczne jest zwiększenie dawek insuliny, aż do uzyskania wyrównania metabolicznego, i dalsza ocena przyrostów masy ciała.
Odmienny problem stanowią nadmierne przyrosty masy ciała, zwłaszcza u dziewcząt w okresie pokwitania. Niezależnie od jakości kontroli cukrzycy (zwykle zła) przyczyną nadwagi jest hiperinsulinizm. Konieczna jest regulacja diety, zwiększenie wydatków energetycznych (ruch) i stopniowe zmniejszanie dawek insuliny.
Długotrwały niekorzystny wpływ złej kontroli metabolicznej na rozwój dziecka jest tym wyraźniejszy, im było młodsze w momencie zachorowania. Cukrzyca ujawniająca się w okresie pokwitania nie wpływa na docelowy wzrost dziecka, może natomiast opóźnić i zaburzyć proces dojrzewania.