Pełna remisja

Remisja nawet pełna i długotrwała nie ma wpływu na dalszy ciąg choroby i występowanie powikłań. Remisja częściej występuje u dzieci bardzo dobrze doinsulinowanych od początku leczenia (pompy insulinowe, przedłużone leczenie dożylne). Zjawisko remisji wiąże się ze wzrostem insulinowrażliwości oraz poprawą funkcji zachowanych komórek B. Jednakże proces patologiczny w wyspach trzustkowych nie zostaje zahamowany i destrukcja komórek B postępuje, doprowadzając po upływie dalszych 2-4 lat do całkowitego ich zniszczenia u 85% dzieci. Immunosupresja zastosowana w początkowym okresie choroby może powodować zwiększenie sekrecji insuliny i cofnięcie się zaburzeń do fazy przedklinicznej. Nie można nawet wykluczyć częściowej odnowy (regeneracji) komórek B. Jednakże – ze względu na niebezpieczeństwa związane z tym rodzajem leczenia – ocena Międzynarodowego Towarzystwa do Spraw Leczenia Cukrzycy Dzieci i Młodzieży (ISPAD) jest negatywna i na obecnym etapie wiedzy nie zaleca się stosowania immunosupresji u dzieci chorych na cukrzycę.