Stosowano redukcję przewodzenia bodźców lub redukcję wrażliwości człowieka na stymulację. Badania różniły się poza tym rodzajem i stopniem odosobnienia, np. zamknięcie w małym pomieszczeniu czyli uwięzienie lub pobyt w wolnej przestrzeni, ograniczenie ruchliwości motorycznej lub całkowite unieruchomienie. Modele badawcze przewidywały częściowe lub całkowite odosobnienie pozbawiające człowieka kontaktu z innymi ludźmi, a więc różniły się stopniem izolacji społecznej oraz stopniem izolacji kulturalnej wyznaczanej zakresem oderwania człowieka od środowiska, od jego potrzeb, nawyków, przyzwyczajeń, trybu życia.