Glikemia oznaczana przy użyciu testów. Zmiana zabarwienia może być oceniania wizualnie lub za pomocą kieszonkowych reflektometrów. Cukromocz (glukozuria) i ketonuria określane przy użyciu testów. Właściwa ocena występujących u dziecka objawów dekompensacji metabolicznej. Stężenie HbAlc lub HbAj ewentualnie fruktozaminy.
Oznaczanie glikemii. Optymalny zakres kontroli przewiduje minimum 4 pomiary dziennie i badania profilowe, całodobowe, powtarzane 3-4 razy w miesiącu. Codzienne oznaczenia wykonuje się przed głównymi posiłkami i przed zaśnięciem. Jeżeli stwierdza się hiperglikemię przed śniadaniem, konieczna jest ocena glikemii po północy.
Profil glikemii. Badania wykonuje się w porach, kiedy glikemie powinny być najniższe – na czczo, przed głównymi posiłkami i w drugiej połowie nocy (200-300) – oraz w okresach największego wzrostu glikemii: 1-1,5 godziny po posiłku. Godziny wykonywania badań zależą od rozkładu posiłków. Minimalna liczba oznaczeń to 1-2 oznaczenia dziennie, zwykle przed rannym i wieczornym wstrzyknięciem oraz zależnie od potrzeby dodatkowe oznaczanie po północy co kilka dni i pełny profil glikemii przynajmniej dwa razy w miesiącu. Zakres kontroli glikemii musi być dostosowany do potrzeb i możliwości wykonawczych rodziny i dziecka w uzgodnieniu z lekarzem. Oprócz codziennych rutynowych badań glikemię należy sprawdzić w następujących sytuacjach: w przypadku podejrzenia o niedocukrzenie, w czasie choroby, zwłaszcza przebiegającej z wysoką temperaturą i brakiem łaknienia, w podróży,
w razie nie planowanych, znacznych zmian w rozkładzie zajęć, jeżeli pojawiają się jakiekolwiek niepokojące zmiany w zachowaniu i samopoczuciu dziecka (napad agresji, nieuzasadnionego płaczu itd.).
