W cukrzycy komórka A jest nadczynna i stężenie glukagonu we krwi jest zwiększone zarówno na czczo, jak i pod wpływem stymulacji (np. argininą) pomimo hiperglikemii. Reakcja komórki A na zmniejszenie likemii jest również zaburzona i może nie być zwiększonej sekrecji w stanie niedocukrzenia. Mechanizm powodujący dysfunkcję komórki A nie jest w pełni wyjaśniony, lecz niewątpliwie jest wtórny do zaburzeń metabolicznych, ponieważ bardzo dobra kontrola cukrzycy umożliwia uzyskanie znacznej poprawy reaktywności komórki A. Dysfunkcja komórki A jest mniejsza u osób z zachowaną resztkową sekrecją insuliny. Prawdopodobnie reakcja komórki A na niedocukrzenie wiąże się ze zmniejszeniem stężenia insuliny w wyspie trzustkowej i odblokowaniem komórki A. W cukrzycy typu 1 (leczonej insuliną) niedocukrzenie jest następstwem hiperinsulinizmu i brak jest sprzężenia zwrotnego z komórką B. W cukrzycy zablokowany jest więc podstawowy mechanizm chroniący przed niedocukrzeniem w warunkach fizjologicznych.