Plan dnia i częstotliwość nakuć

Liczba jednostek potrzebna na W W waha się zwykle od 0,5 j. do 3 j. i zależy od dobowego zapotrzebowania na insulinę i pory posiłku (najwyższa rano) oraz wielkości planowanej dawki NPH. Jeżeli dawka dobrana jest właściwie, glikemia po upływie około l’/2 godziny nie powinna być wyższa niż 9 mmol/1 i nie niższa niż 7,5 mmol/1, a ponadto nie powinno być poziomów hipoglikemicznych po upływie 3 h. Odstęp między wstrzyknięciem insuliny i posiłkiem powinien być tym dłuższy im wyższa była glikemia. Insulina krótko działająca powinna być wstrzykiwana w powłoki brzuszne z uwagi na szybsze wchłanianie niż z innych obszarów.
Tempo wchłaniania insuliny zwiększa: wstrzykiwanie domięśniowe zamiast podskórnie,
masowanie ewentualnie ogrzewanie miejsca wstrzyknięcia,
stosowanie insuliny szybko działającej (Humalog).
Humalog, analog insuliny krótko działającej, cechuje dynamika zbliżona do insuliny endogennej – szybki początek działania umożliwiający wstrzykiwanie bezpośrednio przed posiłkiem, szczytowe działanie już po godzinie i koniec praktycznie po 4 h.
Wskazania do zmiany insuliny krótko działającej na analog mogą zaistnieć, jeżeli nie udaje się uzyskać dobrego wyrównania metabolicznego z następujących powodów:
nieprzestrzegania przerw między wstrzyknięciem insuliny i posiłkiem nawet przy współistnieniu hiperglikemii, trudności w opanowaniu hiperglikemii poposiłkowej,
występowania niedocukrzeń po upływie co najmniej 3 h od wstrzyknięcia insuliny, co zdarza się gdy dawki do posiłków są duże. Podczas stosowania analogu wskazane jest zwiększenie podstawowego stężenia insuliny w ciągu dnia (basal) przez modyfikację rannej dawki NPH lub skrócenie odstępów między głównymi posiłkami, czyli minimum 4 posiłki z podaniem Humalogu. Korzystne może być również wprowadzenie przed obiadem trzeciej malej dawki NPH łącznie z Humalogiem.