Innym źródłem obciążenia psychicznego w wieku starczym jest poczucie osamotnienia, niekoniecznie u- warunkowane samotnością fizyczną. Brak kontaktu emocjonalnego z innymi ludźmi, niezaspokojenie potrzeby afiliacji czyli poczucia przynależności do grupy społecznej, potrzeby bycia w towarzystwie — zwiększa poczucie zagrożenia, rodzi depresje, dziwactwa. Wszelkie lęki, obawy, niepokoje są przecież lepiej tolerowane i pokonywane wtedy, gdy człowiek nie jest sam. Niezaspokojenie potrzeby oddźwięku emocjonalnego rodzi poczucie „odrzucenia”, przez co psychologia rozumie fakt pozbawienia człowieka bliskich kontaktów społecznych, przyjaźni lub miłości, tak potrzebnych dla zachowania równowagi psychicznej.