Przyczyny kwasicy ketonowej

Podstawową przyczyną kwasicy ketonowej jest bardzo znaczny niedobór lub całkowity brak insuliny. Bezwzględny niedobór insuliny: Cukrzyca typu 1 przed leczeniem:
gwałtownie narastające zaburzenia metaboliczne w okresie ujawnienia się choroby, późno rozpoznana (po kilku tygodniach narastania objawów). Cukrzyca leczona insuliną:
przypadkowe lub celowe opuszczenie iniekcji insuliny,
nieprawidłowa ocena wyników samokontroli i niepotrzebne zmniejszanie dawek insuliny,
nieczynna insulina (źle przechowywana, przeterminowana),
błędy w nabieraniu insuliny do strzykawki (np. w przypadku zmiany stężenia insuliny lub rodzaju strzykawki), znacznie upośledzone wchłanianie lub rozkład insulin w miejscu wstrzyknięcia (rzadko). Względny niedobór insuliny: Zwiększone zapotrzebowanie na insulinę w chorobach infekcyjnych, pod wpływem stresów psychicznych i fizycznych, zwłaszcza u dzieci z cukrzycą uprzednio źle kontrolowaną. Uszkodzenie hepatocytów (zatrucia, zakażenia wirusowe). Z powodu dołączającej się nadczynności gruczołów endokrynnych (najczęściej tarczycy) lub wskutek stosowania leków hormonalnych (najczęściej steroidoterapia).
U dzieci leczonych metodą samokontroli ciężka kwasica ketonowa zdarza się bardzo rzadko. Pogarszanie się kontroli metabolicznej powinno być zauważone wcześnie, a odpowiednie postępowanie zwykle umożliwia zapobieżenie ciężkiej kwasicy ketonowej. Jeżeli leczenie domowe jest mało skuteczne lub stan dziecka pogarsza się, należy je umieścić w szpitalu.