Dotyczy to wiedzy, stanowisk, kariery naukowej, prestiżu, szacunku otoczenia, dóbr materialnych. Przejawem panowania ideologii sukcesu jest wzrastająca liczba rozmaitych konkursów organizowanych na Zachodzie już nawet dla niemowląt (konkursy piękności, zdrowia), zawodów sportowych dla przedszkolaków, konkursów w zakresie wiedzy szkolnej, uzdolnień artystycznych, wynalazczości dla młodzieży. Dowodem pogoni za sukcesem są tłumy dzieci i ich rodziców zgłaszających się na wezwanie prasy obwieszczającej werbunek aktorów do nowego filmu (ile przy tym napięcia emocjonalnego, lęku, agresji!). Jednym z dowodów pogoni za sukcesem jest duża liczba kandydatów zgłaszających się na rozmaite konkursy i festiwale piosenkarskie, recytatorskie, aktorskie, często bez żadnych szans, ale za to pełnych wiary w swoje możliwości. Często u tych i osób najwyższy nawet poziom aspiracji nie podnosi poziomu sprawności (jakby wynikało 7 prawidłowości psychologicznych) i dlatego niepowodzenie staje się i źródłem konfliktów wewnętrznych.