Niedocukrzenie może wystąpić podczas aktywności fizycznej, bezpośrednio po jej zakończeniu lub, co zdarza się dość często, po upływie kilku, a nawet kilkunastu godzin, zwłaszcza w nocy. Przyczyną późnych hipoglikemii powysiłkowych jest zwiększone przyswajanie glukozy spowodowane zwiększeniem insulinowrażliwości i uzupełnianiem zapasów glikogenu w tkankach. Po dłużej trwającym wysiłku fizycznym zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę może utrzymywać się nawet 2-3 dni.
Aktywność fizyczna w cukrzycy źle kontrolowanej, zwłaszcza przewlekłej, wyzwala nadmierną sekrecję hormonów antagonistycznych, głównie GH i kortyzolu, wpływających w dużym stopniu na narastanie zaburzeń metabolicznych, aż do wystąpienia kwasicy ketonowej.
Przystosowanie do wysiłku fizycznego wymaga od dziecka chorego świadomego działania zapobiegawczego. Niebezpieczeństwa związane ze wzmożoną aktywnością fizyczną nie mogą stanowić przeciwwskazania do uprawiania ćwiczeń, wprost przeciwnie – powinny być one zalecane.
Szczególnie korzystny jest systematyczny trening, ponieważ ułatwia on uzyskanie lepszej kontroli metabolicznej. Powoduje:
lepsze przyswajanie glukozy w tkankach,
zwiększone zużycie tlenu (przeciwwskazane są ćwiczenia ograniczające dopływ tlenu),
zwiększenie insulinowrażliwości,
zmniejszanie się stężenia cholesterolu i trójglicerydów oraz zwiększenie stężenia HDL we krwi.