Dużą rolę w prawidłowym żywieniu odgrywają składniki resztkowe, czyli nie poddające się trawieniu włókna roślinne rozpuszczalne: pektyny i gumy oraz niektóre hemicelulozy, a także nierozpuszczalne: celuloza, hemicelulozy i ligniny. Składniki resztkowe wywierają korzystny wpływ na funkcjonowanie przewodu pokarmowego oraz niektóre zjawiska metaboliczne (wiążą wodę i dają uczucie sytości, opóźniają opróżnianie żołądka, zwiększają masę
stolca, zmniejszają przecukrzenie popokarmowe, zmniejszają stężenie cholesterolu i wchłanianie kwasów tłuszczowych).
Spośród produktów dostępnych na rynku do bogatoresztkowych zaliczyć można: otręby, pełnoziamiste pieczywo i kasze, rośliny strączkowe, cukinie, jabłka i gruszki jedzone ze skórką. Zalecane jest spożycie około 20 g substancji resztkowych dziennie. Wpływ hiperglikemizujący potrawy może zmieniać się pod wpływem gotowania i zależnie od zestawienia środków spożywczych. Rozgotowanie potraw (zarówno mącznych, jak i jarzyn) przyspiesza proces wchłaniania i powoduje szybciej większe przecukrzenie. Proces wchłaniania opóźniają składniki resztkowe, tłuszczowe i białko. W związku z występowaniem różnic w wielkości przecukrzenia niezależnych od zawartości węglowodanów w posiłku opracowany został przez Jenkinsa wskaźnik przecukrzenia (Glycemic Index-GI). Wskaźnik umożliwia porównanie wpływu różnych składników pokarmowych zawierających węglowodany na stężenie glukozy we krwi w odniesieniu do glukozy lub białego pieczywa.