Aktywność fizyczna

Ruch jest nieodzownym elementem w życiu dziecka. Wpływa korzystnie na jego rozwój fizyczny i umysłowy oraz jest źródłem radości. Dziecko chore na cukrzycę może i powinno korzystać z zajęć fizycznych na równi z innymi dziećmi. Może ono uprawiać sporty i brać udział w zawodach. Wzmożona aktywność fizyczna może jednak spowodować ostry stan niewyrównania cukrzycy – niedocukrzenie lub kwasicę ketonową. Aby tego uniknąć, potrzebna jest dziecku i rodzinie wiedza umożliwiająca zapobieganie tym powikłaniom.
Adaptacja do wysiłku fizycznego u dziecka zdrowego wiąże się z koniecznością zachowania homeostazy glukozowej, pomimo zwiększonego wydatkowania energii (tab. 27).
Staje się to możliwe dzięki sprawnej regulacji hormonalnej. Praca fizyczna stymuluje pośrednio sekrecję amin katecholowych, kortyzolu, hormonu wzrostu, ułatwiających korzystanie z substratów energetycznych spichrzo- nych w zapasach glikogenu i lipidów. Podstawowe znaczenie w adaptacji me- taboliczno-hormonalnej ma zmniejszona sekrecja insuliny, spowodowana zmniejszaniem się glikemii i hamującym działaniem amin katecholowych na komórkę B.