Różnice między insulinami

Różnice pomiędzy insuliną wieprzową i ludzką dotyczą jednego aminokwasu. W pozycji 30 łańcucha B insuliny wieprzowej jest alanina zamiast treoniny. Wymiana alaniny w insulinie wieprzowej na treoninę jest metodą pozyskiwania insuliny humanizowanej – semisynthetic human insulin SH (tab. 16).
Ze względu na czas działania dzieli się preparaty insuliny na: szybko działające, długo działające i o pośrednim czasie działania. Insulina krótko działająca może być stosowana dożylnie i używana jest do leczenia kwasicy ketonowej, w pompach insulinowych, podczas zabiegów chirurgicznych i w początkowym okresie leczenia cukrzycy świeżo wykrytej (ustalenie zapotrzebowania), a w leczeniu długotrwałym w skojarzeniu z insulinami o pośrednim lub długim okresie działania. Preparaty insuliny o dłuższym okresie działania zawierają dodatek cynku, np. Monotard (ok. 0,15 mg cynku 100 j.) lub siarczan protaminy – tzw. insuliny izofanowe, NPH, np. Insulatard (6 cząsteczek siarczanu protaminy na jedną cząsteczkę insuliny). Obecnie najczęściej używanym preparatem insuliny o pośrednim czasie działania jest insulina izofanowa-NPH (Neutral Protamin Hagedom). W tym typie insuliny zawartość protaminy i cynku jest zrównoważona, mniejsza niż w insulinie cynkowo-protaminowej i całkowicie związana z insuliną, która występuje w postaci kryształów tetragonalnych.
Kryształy w tkance podskórnej muszą ulec dysocjacji aż do monomerów, bo tylko w takiej postaci insulina może dyfundować do krwi. Proces dysocjacji przebiega z różną szybkością, zależnie od rodzaju preparatu insuliny i procesów zachodzących w tkance, do której została wstrzyknięta: